maze gaon nibandh in marathi No Further a Mystery

maze gaon nibandh in marathi No Further a Mystery

Blog Article

अशी निष्ठावंत गाव, स्वच्छ गाव - एक स्वप्न, एक आदर्श, आणि एक वातावरणातलं साकारात्मक सुरूप.

ही एक अशी जागा आहे जिथे मला सामुदायिक जीवनाचे, कठोर परिश्रमाचे आणि साधेपणाचे महत्त्व कळले आहे. ही अशी जागा आहे जिथे मला शांती आणि आनंद मिळाला आहे. 

माझ्या इथल्या गावच्या मित्रांना सोडून जावेसे मला जरा ही मन होत नव्हते. मी परत निघताना आजी -आजोबा, दिन्या आणि राजू सगळ्याच्या डोळ्यात पाणी आले होते आणि माझे मन पण खूप भरून आले होते. पण मनात एकच आशा ठेऊन आई बाबांबरोबर मी परत घरी निघालो आहे की परत जेव्हा सुट्ट्या मिळतील तेव्हा मी नक्कीच या माझ्या लाडक्या गावी येईन आणि खूप मज्जा करीन.

सर्व शिक्षा अभियान आणि माध्यान्ह भोजन यांसारख्या योजना सुरू झाल्या तेव्हा गावातील शाळा भारत सरकारने बांधली होती. नदीच्या खोऱ्याजवळील गावाच्या प्रवेशद्वारापासून ते धबधब्यापर्यंत माझ्या गावाबद्दल सर्व काही परिपूर्ण आहे.

माझ्या गावातील बहुतेक लोक भारतीय सैन्यात भरती झाले आहेत.

त्या घरात माझे लाड करणारे, माझे आजी आजोबा आहेत. सुट्टी लागली की मी नेहमी गावाला जातो, मला आजी-आजोबां सोबत राहायला खूप आवडते.

गावचं प्रत्येक क्षण, प्रत्येक स्थान स्वच्छतेतलं समर्थ और जागरूक.

पहिलं स्वच्छतेचं संकेत: पाऊसाळा आल्यानंतर, जणांनी माझं गाव अद्ययावत एक नवीन रूपांतर केलं.

माझ्या गावाच्या पुढे, गंगा वाहते, जिथे गावकरी त्यांची शारीरिक आणि मानसिक तंदुरुस्ती सुधारण्यासाठी योगाभ्यास करतात. हे एका खास प्रसंगासारखे आहे जिथे सर्वजण एकत्र येतात आणि योगामध्ये more info सहभागी होतात.

बलभद्रपूरमध्ये राहण्याचे अनेक फायदे आहेत. गावातील लोक एकमेकांशी संबंधित आहेत आणि यामुळे मोठा बंध निर्माण झाला आहे. माझ्या गावातले लोक अतिशय मैत्रीपूर्ण आणि अस्सल आहेत.

अगदी एखादा चित्रपट पाहावा तशी हुबेहूब चालणारी ही दृश्ये. रोज भल्या पहाटे पिंगळ्या, नंदी बैलवाला हेळवी, तर कधी वासुदेववाला यांची नेहमी रेलचेल असायची.

माझा भारत सुंदर व महान आहे. भारत देश हा आशिया खंडात आहे.

माझे सारे बालपण मुंबईत गेले आणि शिक्षणही मुंबईतच झाले. तरी मला खरी ओढ असते ती देवराष्ट्राची. कारण देवराष्ट्र ही माझी जन्मभूमी आहे. देवराष्ट्र हे माझ्या आजोळचे गाव. या गावाच्या नावात 'देव' आणि 'राष्ट' असे दोन महान शब्द असले, तरी हे गाव मात्र अगदी छोटेसे आहे.

माझी सुट्टी कितीही असली तरी ती मला कमीच वाटते. दिवस उगवल्या पासून मावळे पर्यंत, भरपूर काही करायला असते. गावातल्या मित्रां बरोबर क्रिकेट खेळणे, नदी वर पोहायला जाणे, झाडं वर चढून फळे पाडणे, पतंग उडवणे.